Ze is uitgevallen met een burn-out: nochtans een goeie hoor!
Hij leek altijd zo energiek, hoe kan het dat m nu thuis zit?!
Oei, burn out? Zo’n sterke: dat had ik nu niet verwacht…
Neen, ik ben helemaal niet in burn out, wel wat moe - een weekje rusten en t komt goed!
>>>
Herken je het?
Mismatchen bij ‘stress’. - niet-helpende overtuigingen: het frustreert nog steeds en brengt degene met het ‘stigma’ keer op keer onderuit.
Wat is er mis met 'out' vallen voor een 'tijd'? Welke overtuigingen zorgen voor het stigma? En heb je je misschien zelf ook bezondigd aan de uitspraak: 'die doet flauw of heeft aandacht nodig?'
Zij die onderuit gaan: het is geen sinecure om je hoofd boven water te houden: dat is een feit. De aanvaarding van de periode waar je doorheen gaat is vaak één van de laatste aspecten van het terug kunnen opstarten. Anders dan wat er nu wordt gepredikt door overheid, artsen en anderen.
3 maanden out en terug aan het werk: het moet?! Werkgever moet alle hens aan dek springen om de werknemer te ondersteunen en terug aan het werk te krijgen. Al dan niet met extra input van de arbeidsgeneeskunde.
Dat het niet werkt. Meestal toch niet. Zeker niet na 3 maanden. Dat het de mens in kwestie nog meer onderuit haalt bovenop het beeld dat hij of zij al zelf heeft vastgezet en verankert in 't hoofd en hart.
"Ik kan het niet' - 'Ik durf niet'. - 'Ik weet niet hoe het moet!'. Het zijn uitspraken van de gedachten die rondstruinen. Dag en nacht. Bij het slapen gaan en bij het ontwaken: wat full continu gebeurt bij nachte, dat ontwaken. Onophoudelijk zoekend naar het waarom en het zichzelf nog meer onderuit halen: ik faal als mantra in dit woelige stuk van het leven.
Ondersteuning? Door angstige mensen die wijzen op 'pas op je raakt je werk kwijt' - 'je moet wat beter je best doen' - 'kom eens wat meer buiten' - 'slaap eens goed'- ' verander van job'......
Dat zijn de ondersteunende zinnen van omgeving, artsen en soms zelfs HR en collega's. Verwonderd dat dit niet echt helpt?
Wat heb je nodig? Dat is mijn eerste vraag. Antwoord: Tijd. Neen klopt niet: eerste antwoord is eigenlijk: 'een toverstaf die zorgt alles terug zoals vroeger kan worden'. Dan was ik alert en snel en altijd bezig en hielp ik iedereen, was ik sociaal, betrokken, .... Niet de vod die ik nu ben. Ik walg van mezelf. Ik kan niet meer!'
Schrijnend! Pijnlijk!
Mensen die onderuit gaan doen dat steevast op hun job. Logisch nogal hé: hoe lang zit je op je werkplek? Hoeveel tijd spendeer je voor en na over en rond je werk? Raar of zelden over je taken an sich, wel over de druk van oversten, collega's, er niet bij horen, niet echt kunnen, een masker opzetten....
Als je dan 'thuis' komt heerst daar chaos, verwachtingen weeral, drukte - kinderen, partner, familie, activiteiten, fijn reizen en feesten, ....de moetjes. Plezant toch? Maar o zo uitputtend. Hangen op de bank, langer dan een paar uur is al raar! Wat voor een lui specimen ben je dan weer al (ja, ook dat zegt men mij).
En dan....de stekker wordt uitgetrokken. Zomaar. Plots!? Dat de uitval signalen al jaren spelen - meestal voorspelbaar zijn, en niet plotsklaps bij een nieuwe schikking van je buro opkomt...het is best een tijdje werken aan inzichten voor je daar bij komt. Als je al het lef en de moed kan vinden om je te laten begeleiden op je weg naar herstel.
Als je er al oor naar hebt. Als je de tijd durft en kan nemen. Als je de middenvinger al eens meer uitsteekt als in : 'ik ben er, ik ben het waard, mijn gezondheid gaat nu voor, en wat jullie daar van denken: allemaal prima - wie mij graag ziet gunt me mijn herstel. '
Moeizaam vaak - louterend altijd - rauwe rouw ten top bij het verlies van de persoon die je dacht te zijn....
Aandachtspunten bij herstel?
Stress kaderen
(eerst al de signalen (h)erkennen - en ja dat kan best ook teveel beweging, te luid, te veel kleuren, te veel vragen in je hoofd, te veel niet verwerkte pijn, ....zijn)
Structuur brengen in de dag, week, maand (plannen is niet sexy op deze plaats: een ritme van (kleine) inspanning, afgewisseld met grote ontspanning (wat je ontspant...eu? Ja, ook dat valt weg want wat je ook doet: blije of zware energie: het kost je gewoon fysiek, mentaal en emotioneel heel veel!)
Bewegen (repetitieve handelingen lijken stom maar zijn zo handig om je hersenen waar uiteindelijk de stroomstoring ontstaat - automatische piloot lijkt het wel maar het werkt helend!)
Steun en contact (door je omgeving is fijn: maar ook daar zit een rek op en jouw veerkracht en weerbaarheid ga je in jezelf terug ontdekken: ik help en begeleid je verder)
Systemisch je plaats (h)erkennen in je leven. Het geheel waar jij een waardevol deel van bent: anders dan wat je altijd dacht en gedaan hebt; overtuigingen kaderen en helder krijgen om krachtig en gegrond te (be)leven.
We praten (vanuit je kern), leren (echt) voelen en vooral je opnieuw je zelf-waarde toelaten; Ik, ik luister.
Ik zie deze mensen voor me op hun meest kwetsbare momenten. Het laat een indruk na - mijn empatisch hart is zonder oordeel, los van wat goed of slecht is: ik ben, dankzij de professionele opleidingen. Ik luister. Jij bent. Wie jij bent. Helemaal jij!
Annemiek
Afspraak boeken? Meer info?
0478486871 - annemiektjaeckx@icloud.com
Comentários